Οικογένεια: EricaceaeΓένος: Arbutus
Είδος: Κουμαριά (Arbutus Unedo)
Έξω, το δέντρο είναι γνωστό ως: Strawberry Tree
Η κουμαριά είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά της ελληνικής χλωρίδας
. Είναι μεσογειακό είδος , αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της μεσογείου . Ακόμη υπάρχει στην Ιρλανδία ως ιθαγενές φυτό, (άλλα όχι στην Αγγλία).
Η κουμαριά αναπτύσσεται
σε όλη την Ελλάδα στην ζώνη των αείφυλλων – πλατύφυλλων, που εκτείνεται μέχρι 1.000 μ. υψόμετρο. Την συναντάμε σε θαμνώνες και δάση, σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές. Επειδή θεωρείτε άριστο καλλωπιστικό φυτό έχει μεταφερθεί σε όλο τον κόσμο. (Αμερική , Αυστραλία κ.λ.π.)
Είναι αειθαλές φυτό (δεν ρίχνει ποτέ τα φύλλα της) στην Ελλάδα είναι συνήθως θάμνος που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3 μέτρα, αλλά στις άλλες χώρες γίνεται δέντρο-ειδικά αυτά που χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό- που μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα ύψος.
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους που πέφτουν από τους καρπούς της στο έδαφος.
Γι αυτό θα παρατηρήσει κανείς ότι σε σημεία που είναι κουμαριές γύρω από το φυτό υπάρχουν πολλά μικρά φυτά. Για να αναπτυχθεί χρειάζεται ήλιο.Tα κούμαρα ωριμάζουν ένα περίπου χρόνο μετά την ανθοφορία τους. Έτσι μπορούμε να δούμε πάνω στο δέντρο την ίδια στιγμή άγουρους και ώριμους καρπούς, αλλά και λουλούδια (σε πολύ λίγα φυτά ή δέντρα συμβαίνει αυτό).
Ένα εσπεριδοειδές που το κάνει αυτό είναι η πορτοκαλιά, ποικιλία Valencia.
Τα άνθη της είναι συνήθως λευκά και πιο σπάνια κόκκινα, τα οποία κρέμονται σε ταξιανθίες. Μοιάζουν με καμπανούλες, και ανθίζουν δύο φορές το χρόνο (Μάιο και Σεπτέμβριο). Γονιμοποιούνται από μέλισσες και το μέλι της κουμαριάς είναι συνήθως πικρό.
Ο καρπός της είναι σαρκώδης ρόγα –δρυπη-, μεγέθους 1-2 εκατοστά , ο οποίος, πριν ωριμάσει είναι κίτρινος και σιγά σιγά με την ωρίμανση μετατρέπεται σε κατακόκκινο.
Η επιφάνεια του καρπού είναι άγρια-κοκκώδης θα έλεγα- και θα ωριμάσει (φθινόπωρο) στη στιγμή που αρχίζει η ανθοφορία για την επόμενη καρποφορία.
Περιέχουν αρκετή ποσότητα σπόρων στο εσωτερικό τους.
Βασικό: Τρώγονται, αφού ωριμάσουν καλά. (έχει σημασία, θα το εξηγήσω παρακάτω).
Θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο γευστικά φρούτα της φύσης. Αν και οι γνώμες διίστανται για την γεύση των κούμαρων, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Άλλοι νομίζουν ότι δεν είναι καν φαγώσιμοι οι καρποί.
Οι αρχαίοι έλληνες δεν τα προτιμούσαν ιδιαίτερα. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ο Ρωμαίος επιστήμονας (φυσικός φιλόσοφος) και ιστορικός, περίφημος κυρίως από το έργο του «Φυσική Ιστορία» (Naturalis Historia) , έδωσε το λατινικό όνομα της κουμαριάς. Το όνομα «unedo» προέρχεται από το λατινικό «unum edo» που σημαίνει «τρώω ένα, μόνο».
Εδώ να πω δυο λόγια για το πότε πρέπει να τρώγονται τα κούμαρα. Δεν πρέπει να καταναλώνονται όταν δεν έχουν ωριμάσει πλήρως. Δηλ. για να καταναλωθεί, θα πρέπει να είναι κατακόκκινος ο καρπός και πολύ μαλακός στην αφή. Ακόμη πρέπει να αποφεύγουμε να τρώμε υπερώριμους καρπούς.
Επειδή το κούμαρο υπερωριμαζει πολύ γρήγορα, μπορεί να ξινίσει (να γίνει ζύμωση της σάρκας και να σχηματισθεί αλκοόλη) στο δέντρο, χωρίς εξωτερικά να δούμε κάτι ιδιαίτερο. Αν φάμε αρκετούς τέτοιους καρπούς, κινδυνεύουμε σοβαρά από δηλητηρίαση. Αν δεν έχει ωριμάσει πλήρως το κούμαρο, θα πρέπει να αποφεύγουμε να το τρώμε γιατί κατανάλωση αρκετών καρπών μπορεί να προκαλέσει τάση για εμετό και αναγούλα.
Το φυτό μας προειδοποιεί πλήρως για το πότε πρέπει να τρώμε ένα κούμαρο.
Αν δεν έχει ωριμάσει αρκετά είναι αρκετά στυφό και άγευστο, αν δε έχει ωριμάσει πάρα πολύ, έχει άσχημη γεύση.
Αλλά, στην πλήρη ωρίμανση του είναι ένας πολύ εύγεστος και εκλεκτός καρπός.
Και βέβαια , επειδή δεν αντέχει καθόλου μετά τη συγκομιδή , ο καλύτερος τρόπος να τα φάει κάποιος είναι κατευθείαν από το δέντρο.
Είναι η αγαπημένη τροφή των πουλιών, χαρακτηριστικά οι κότσυφες τρελαίνονται να τα τρώνε, (κουμαροφάγα τα αναφέρει ο Αριστοφάνης στους «Όρνιθες») αλλά και του αγριογούρουνου , των αρκούδων κ.α.
Παράλληλα από τα κούμαρα φτιάχνονται , εξαιρετικό τσίπουρο –σε πολλές περιοχές της Ελλάδας στα χρόνια του μεσοπολέμου και νωρίτερα έφτιαχναν και μάλιστα τα τελευταία χρόνια σε πολλές περιοχές αρχίζουν πάλι να το φτιάχνουν ), λικέρ, κονιάκ, (στην Πορτογαλία κάνουν ένα δυνατό κονιάκ με το όνομα medronho) καθώς και γλυκά του κουταλιού ή μαρμελάδα.
Ακόμη η κουμαριά είναι γνωστή για τις φαρμακευτικές της ιδιότητες, (σηπτικές και διουρητικές).
Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Πριν από 60 χρόνια απομονώθηκαν από τα κούμαρα οι πρώτες κουμαρίνες, τα σημερινά αντιπηκτικά που δίνονται σε θρομβώσεις.
Τα φύλλα και ο τραχύς φλοιός της κουμαριάς χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη φαρμακευτική και στη Βαφική.
Στην αρχαιότητα, επίσης, την κουμαριά την χρησιμοποιούσαν για τις αιμοστατικές της ιδιότητες.
Ο φλοιός της κουμαριάς περιέχει δεψικές ουσίες και αρβουτίνη, ενώ τα φύλλα περιέχουν κουμαρίνη και οι καρποί πηκτίνες.
Τα φύλλα της Κουμαριάς, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις φλεγμονές του εντέρου, των νεφρών και της ουροδόχου κύστης. Έχουν αντισηπτικές, διουρητικές, αντιφλεγμονώδεις, στυπτικές και αιμοστατικές ιδιότητες.
Τα ώριμα κούμαρα συνιστώνται σε περιπτώσεις δυσκοιλιότητας και αεροφαγίας.
Αφέψημα από φύλλα κουμαριάς χρησιμοποιείται σε φλεγμονές και άλλες παθήσεις των ουροφόρων οδών (κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, ενούρηση, δυσουρία κ.α.), σε αιματουρίες και αιμορραγίες της μήτρας. Βράζουμε δυο γραμμάρια φύλλα σε 100 ml νερού. Δύο- τρία φλυτζάνια την ημέρα, βοηθούν και αυξάνουν και τη διούρηση.
Για εξασθενισμένους οργανισμούς, διαλύουμε ώριμα κούμαρα σε κρασί χωρίς συντηρητικά και προσθέτουμε 1 φλιτζάνι νερό στο οποίο έχουμε βράσει κανέλα και ζάχαρη.
Τα κούμαρα τρώγονται, αλλά χρησιμοποιούνται και για την παρασκευή ποτών και οινοπνεύματος.
Από κούμαρα φτιάχνεται δυνατό ρακί, ενώ στην ευρώπη παρασκευάζουν κρασί, κονιάκ και ένα ηδύποτο γνωστό ως κουμαρόκρεμα (creme d' arbouse) που διευκολύνει την πέψη.
Το ρακί από κούμαρα, που φτιάχνεται στην περιοχή του Πλαταμώνα ανακατεμένο με ζάχαρη και κανέλα, χρησιμοποιείται σε γρίπη ως ρόφημα ή σε εντριβή και ανακουφίζει από τον πυρετό.
Ολόκληρο το φυτό έχει ωραία εμφάνιση, το ξύλο του χρησιμοποιείται στην ξυλουργικά και για την παραγωγή ξυλοκάρβουνου.
Επίσης, το μέλι από άνθος κουμαριάς βοηθάει στη μείωση της χοληστερίνης, στις κεφαλαλγίες και τον στομαχόπονο (Διοσκουρίδης).
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις, επιγραμματικά:
Το βότανο δρα ως αντισηπτικό, διουρητικό, αντιφλεγμονώδες, στυπτικό και αιμοστατικό. Τα ώριμα κούμαρα συνιστώνται σε δυσκοιλιότητα και αεροφαγία.
Βοηθά σε προβλήματα φλεγμονών και άλλες παθήσεις των ουροφόρων οδών όπως κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα, ενούρηση, δυσούρηση, σε αιματουρίες και αιμορραγίες της μήτρας.
Είναι τονωτικό για τους εξασθενισμένους οργανισμούς στους οποίους χορηγείται μαζί με κρασί, κανέλα και ζάχαρη.
Η κουμαριά είναι ανθεκτική στη φωτιά και αυτό της δίνει ένα πλεονέκτημα να χρησιμοποιηθεί σε αναπλάσεις εκτάσεων.
Oι κουμαριές είναι φυτά που αντέχουν στις πυρκαγιές. Mετά τη φωτιά πετούν αμέσως νέα άφθονα βλαστάρια κι έτσι προστατεύονται τα εδάφη από τη διάβρωση της βροχής.
Τελειώνοντας, η κουμαριά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, αλλά και όμορφο φυτό που στολίζει με το εντυπωσιακό χρώμα της και τους λαμπερούς καρπούς της το σπίτι μας και μας θυμίζει τα Χριστούγεννα και το χειμώνα!
http://eisygian.blogspot.gr/2013/01/blog-post_8569.html
Τα κούμαρα (Arbutus unedo) είναι άγρια μούρα με σημαντικές ιδιότητες, θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες. Είναι ένας ψηλός θάμνος του οποίου οι καρποί έχουν έντονο κόκκινο χρώμα. Μοιάζουν πολύ με τις φράουλες αλλά έχουν διαφορετική γεύση. Τα γλυκά αγκαθωτά κούμαρα έχουν μαλακιά υφή και ελαφριά γεύση βανίλιας. Τα κούμαρα δε θα τα βρείτε εύκολα στην αγορά. Φυτρώνουν στη Ευρώπη, στη Β.Δ. Ιρλανδία (όπου γνωστά ως φράουλες Killarney), καθώς και στην Αμερική και την Κίνα. Τα φύλλα και οι καρποί της κουμαριάς χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική βιομηχανία. Όταν οι κουμαριές ανθίζουν, προσελκύουν τις μέλισσες για την παραγωγή μελιού και τα κούμαρα χρησιμεύουν ως τροφή για τα πουλιά. Ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιείται ως χρωστική ουσία για την κατεργασία δερμάτων επειδή περιέχει υψηλά επίπεδα σε τανίνες.
Ιστορία της κουμαριάς
Τα κούμαρα προέρχονται από τη Δυτική Ευρώπη, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την περιοχή της Μεσογείου. Ο Πλίνιος είχε αναφέρει ότι δεν θα πρέπει να φυτεύονται σε περιοχές που υπάρχουν μελίσσια, για την πίκρα που προσδίδουν στο μέλι. Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Τα κούμαρα είναι ο «κόμμαρος» του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη. Οι αρχαίοι Ελληνες δεν τα προτιμούσαν ως φρούτο, αλλά τα χρησιμοποιούσαν για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Οι πρώτες ενδείξεις εισαγωγής της κουμαριάς στους βόρειους ευρωπαϊκούς κήπους ήταν τον 16ο αιώνα στην Αγγλία από την Ιρλανδία, ενώ στις ΗΠΑ εισάγεται το 1778.
Οφέλη για την υγεία
Τα κούμαρα χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική ως αντισηπτικά, διουρητικά και καθαρτικά, ενώ τα φύλλα της κουμαριάς εκτός από τα παραπάνω, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της υπέρτασης και του διαβήτη.
Τα κούμαρα είναι πολύ καλή πηγή σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες (202,6 % και 42,6% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης, αντίστοιχα). Επίσης, είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, σάκχαρα, κάλιο και πολυφαινόλες, ενώ είναι φτωχά σε λιπίδια και νάτριο. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την υψηλή παραγωγή τους μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της κατανάλωσης, ως νωπό φρούτο που διατίθενται στην αγορά είτε ως συμπλήρωμα διατροφής.
Τα 100 γρ. νωπά κούμαρα περιέχουν σε σάκχαρα: φρουκτόζη 18,3 γρ., γλυκόζη 6,5γρ. και σουκρόζη 0,34γρ.
Χρήση
Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης
Τα κούμαρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκές και σε αλμυρές συνταγές, ωμά και μαγειρεμένα. Μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα, τη στιγμή που είναι απολύτως ώριμα, κομμένα σε φέτες, σε μορφή πουρέ, σε κομπόστα ή σιρόπι, σε μαρμελάδες, σε ζελέ, προστίθενται σε πίτες και μετατρέπονται σε κρασί, λικέρ και άλλα οινοπνευματώδη ποτά. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε παγωτά, γρανίτες και κοκτέιλ.
Μια μερίδα νωπά κούμαρα 100 γρ. περιέχουν:
Νερό
(gr.)
56
Ενέργεια
(Kcal)
101
Πρωτεΐνες
(gr.)
0.9
Λιπαρά
(gr.)
0.6
Υδατάνθρακες
(gr.)
23.5
Φυτικές Ίνες
(gr.)
16.2
Ασβέστιο
(mg)
66.5
Σίδηρο
(mg)
0.88
Μαγνήσιο
(mg)
19.6
Φώσφορο
(mg)
-
Κάλιο
(mg)
177
Νάτριο
(mg)
7.5
Ψευδάργυρο
(mg)
0.47
Βιταμίνη C
(mg)
182.4
Θειαμίνη
(mg)
-
Ριβοφλαβίνη
(mg)
-
Νιασίνη
(mg)
-
Βιταμίνη B-6
(mg)
-
β-καροτένιο
(mg)
0.52
Πηγή: http://www.mydiatrofi.gr
Σε περίπτωση αναδημοσίευσης αυτού του άρθρου, ο παραπάνω σύνδεσμος ΠΡΕΠΕΙ να είναι ενεργός και ΔΕΝ επιτρέπεται να αφαιρεθεί.
Τα κούμαρα (Arbutus unedo) είναι άγρια μούρα με σημαντικές ιδιότητες, θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες. Είναι ένας ψηλός θάμνος του οποίου οι καρποί έχουν έντονο κόκκινο χρώμα. Μοιάζουν πολύ με τις φράουλες αλλά έχουν διαφορετική γεύση. Τα γλυκά αγκαθωτά κούμαρα έχουν μαλακιά υφή και ελαφριά γεύση βανίλιας. Τα κούμαρα δε θα τα βρείτε εύκολα στην αγορά. Φυτρώνουν στη Ευρώπη, στη Β.Δ. Ιρλανδία (όπου γνωστά ως φράουλες Killarney), καθώς και στην Αμερική και την Κίνα. Τα φύλλα και οι καρποί της κουμαριάς χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική βιομηχανία. Όταν οι κουμαριές ανθίζουν, προσελκύουν τις μέλισσες για την παραγωγή μελιού και τα κούμαρα χρησιμεύουν ως τροφή για τα πουλιά. Ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιείται ως χρωστική ουσία για την κατεργασία δερμάτων επειδή περιέχει υψηλά επίπεδα σε τανίνες.
Ιστορία της κουμαριάς
Τα κούμαρα προέρχονται από τη Δυτική Ευρώπη, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την περιοχή της Μεσογείου. Ο Πλίνιος είχε αναφέρει ότι δεν θα πρέπει να φυτεύονται σε περιοχές που υπάρχουν μελίσσια, για την πίκρα που προσδίδουν στο μέλι. Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Τα κούμαρα είναι ο «κόμμαρος» του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη. Οι αρχαίοι Ελληνες δεν τα προτιμούσαν ως φρούτο, αλλά τα χρησιμοποιούσαν για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Οι πρώτες ενδείξεις εισαγωγής της κουμαριάς στους βόρειους ευρωπαϊκούς κήπους ήταν τον 16ο αιώνα στην Αγγλία από την Ιρλανδία, ενώ στις ΗΠΑ εισάγεται το 1778.
Οφέλη για την υγεία
Τα κούμαρα χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική ως αντισηπτικά, διουρητικά και καθαρτικά, ενώ τα φύλλα της κουμαριάς εκτός από τα παραπάνω, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της υπέρτασης και του διαβήτη.
Τα κούμαρα είναι πολύ καλή πηγή σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες (202,6 % και 42,6% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης, αντίστοιχα). Επίσης, είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, σάκχαρα, κάλιο και πολυφαινόλες, ενώ είναι φτωχά σε λιπίδια και νάτριο. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την υψηλή παραγωγή τους μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της κατανάλωσης, ως νωπό φρούτο που διατίθενται στην αγορά είτε ως συμπλήρωμα διατροφής.
Τα 100 γρ. νωπά κούμαρα περιέχουν σε σάκχαρα: φρουκτόζη 18,3 γρ., γλυκόζη 6,5γρ. και σουκρόζη 0,34γρ.
Χρήση
Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης
Τα κούμαρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκές και σε αλμυρές συνταγές, ωμά και μαγειρεμένα. Μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα, τη στιγμή που είναι απολύτως ώριμα, κομμένα σε φέτες, σε μορφή πουρέ, σε κομπόστα ή σιρόπι, σε μαρμελάδες, σε ζελέ, προστίθενται σε πίτες και μετατρέπονται σε κρασί, λικέρ και άλλα οινοπνευματώδη ποτά. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε παγωτά, γρανίτες και κοκτέιλ.
Μια μερίδα νωπά κούμαρα 100 γρ. περιέχουν:
Νερό
(gr.)
56
Ενέργεια
(Kcal)
101
Πρωτεΐνες
(gr.)
0.9
Λιπαρά
(gr.)
0.6
Υδατάνθρακες
(gr.)
23.5
Φυτικές Ίνες
(gr.)
16.2
Ασβέστιο
(mg)
66.5
Σίδηρο
(mg)
0.88
Μαγνήσιο
(mg)
19.6
Φώσφορο
(mg)
-
Κάλιο
(mg)
177
Νάτριο
(mg)
7.5
Ψευδάργυρο
(mg)
0.47
Βιταμίνη C
(mg)
182.4
Θειαμίνη
(mg)
-
Ριβοφλαβίνη
(mg)
-
Νιασίνη
(mg)
-
Βιταμίνη B-6
(mg)
-
β-καροτένιο
(mg)
0.52
Πηγή: http://www.mydiatrofi.gr
Σε περίπτωση αναδημοσίευσης αυτού του άρθρου, ο παραπάνω σύνδεσμος ΠΡΕΠΕΙ να είναι ενεργός και ΔΕΝ επιτρέπεται να αφαιρεθεί.
Τα κούμαρα (Arbutus unedo) είναι άγρια μούρα με σημαντικές ιδιότητες, θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες. Είναι ένας ψηλός θάμνος του οποίου οι καρποί έχουν έντονο κόκκινο χρώμα. Μοιάζουν πολύ με τις φράουλες αλλά έχουν διαφορετική γεύση. Τα γλυκά αγκαθωτά κούμαρα έχουν μαλακιά υφή και ελαφριά γεύση βανίλιας. Τα κούμαρα δε θα τα βρείτε εύκολα στην αγορά. Φυτρώνουν στη Ευρώπη, στη Β.Δ. Ιρλανδία (όπου γνωστά ως φράουλες Killarney), καθώς και στην Αμερική και την Κίνα. Τα φύλλα και οι καρποί της κουμαριάς χρησιμοποιούνται στη φαρμακευτική βιομηχανία. Όταν οι κουμαριές ανθίζουν, προσελκύουν τις μέλισσες για την παραγωγή μελιού και τα κούμαρα χρησιμεύουν ως τροφή για τα πουλιά. Ο φλοιός του δέντρου χρησιμοποιείται ως χρωστική ουσία για την κατεργασία δερμάτων επειδή περιέχει υψηλά επίπεδα σε τανίνες.
Ιστορία της κουμαριάς
Τα κούμαρα προέρχονται από τη Δυτική Ευρώπη, τη Γαλλία, την Ιρλανδία και την περιοχή της Μεσογείου. Ο Πλίνιος είχε αναφέρει ότι δεν θα πρέπει να φυτεύονται σε περιοχές που υπάρχουν μελίσσια, για την πίκρα που προσδίδουν στο μέλι. Ο Iπποκράτης χρησιμοποιούσε τα κούμαρα για την αντιμετώπιση της θρομβοφλεβίτιδας. Τα κούμαρα είναι ο «κόμμαρος» του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη. Οι αρχαίοι Ελληνες δεν τα προτιμούσαν ως φρούτο, αλλά τα χρησιμοποιούσαν για τις αιμοστατικές του ιδιότητες. Οι πρώτες ενδείξεις εισαγωγής της κουμαριάς στους βόρειους ευρωπαϊκούς κήπους ήταν τον 16ο αιώνα στην Αγγλία από την Ιρλανδία, ενώ στις ΗΠΑ εισάγεται το 1778.
Οφέλη για την υγεία
Τα κούμαρα χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική ως αντισηπτικά, διουρητικά και καθαρτικά, ενώ τα φύλλα της κουμαριάς εκτός από τα παραπάνω, χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της υπέρτασης και του διαβήτη.
Τα κούμαρα είναι πολύ καλή πηγή σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες (202,6 % και 42,6% της ημερήσιας συνιστώμενης πρόσληψης, αντίστοιχα). Επίσης, είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, σάκχαρα, κάλιο και πολυφαινόλες, ενώ είναι φτωχά σε λιπίδια και νάτριο. Αυτά τα αποτελέσματα, σε συνδυασμό με την υψηλή παραγωγή τους μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της κατανάλωσης, ως νωπό φρούτο που διατίθενται στην αγορά είτε ως συμπλήρωμα διατροφής.
Τα 100 γρ. νωπά κούμαρα περιέχουν σε σάκχαρα: φρουκτόζη 18,3 γρ., γλυκόζη 6,5γρ. και σουκρόζη 0,34γρ.
Χρήση
Προτεινόμενος τρόπος κατανάλωσης
Τα κούμαρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε γλυκές και σε αλμυρές συνταγές, ωμά και μαγειρεμένα. Μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα, τη στιγμή που είναι απολύτως ώριμα, κομμένα σε φέτες, σε μορφή πουρέ, σε κομπόστα ή σιρόπι, σε μαρμελάδες, σε ζελέ, προστίθενται σε πίτες και μετατρέπονται σε κρασί, λικέρ και άλλα οινοπνευματώδη ποτά. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε παγωτά, γρανίτες και κοκτέιλ.
Μια μερίδα νωπά κούμαρα 100 γρ. περιέχουν:
Νερό
(gr.)
56
Ενέργεια
(Kcal)
101
Πρωτεΐνες
(gr.)
0.9
Λιπαρά
(gr.)
0.6
Υδατάνθρακες
(gr.)
23.5
Φυτικές Ίνες
(gr.)
16.2
Ασβέστιο
(mg)
66.5
Σίδηρο
(mg)
0.88
Μαγνήσιο
(mg)
19.6
Φώσφορο
(mg)
-
Κάλιο
(mg)
177
Νάτριο
(mg)
7.5
Ψευδάργυρο
(mg)
0.47
Βιταμίνη C
(mg)
182.4
Θειαμίνη
(mg)
-
Ριβοφλαβίνη
(mg)
-
Νιασίνη
(mg)
-
Βιταμίνη B-6
(mg)
-
β-καροτένιο
(mg)
0.52
Πηγή: http://www.mydiatrofi.gr
Σε περίπτωση αναδημοσίευσης αυτού του άρθρου, ο παραπάνω σύνδεσμος ΠΡΕΠΕΙ να είναι ενεργός και ΔΕΝ επιτρέπεται να αφαιρεθεί.